Cobaan. Cobaan. Cobaaan.

Bulan Ramadhan ini aku rasa mahu updet tentang kisah anak saudara aku yang pertama kali berpuasa dan godaan yang sangat menjengkelkan.

Semalam hari kedua berpuasa. Kisah ini terjadi ketika di meja makan. 6.45 petang. Lagi 6 minit waktu berbuka.

***************************************

Ica: Boleh tuang aik dalam cawan awal ka mama?

Mama: Boleh.

Ica: Okay dah tuang mama. Boleh kamek baca doa awal?

Mama: Ish. Ney boleh dolok. Kan belum waktu sungkey gik. Kejaaaap gik okay?

***************************************

Tiba tiba.

Awis: Ish. Boleh la.

Mama: Sik boleh.

Awis: Boleh. hahaha.

Ica: Apa kata awis boleh la mak?

Mama: Iboh dengar kata awis ya. Awis sik posa. Kitak posa. sabar okay? (sambil mengurut dada dalam hati berkata, "sabar jak lah aku ngan anak bujang ku tok.").

***************************************

Tidak puas hati godaan tadi tidak menjadi, beliau mencuba lagi. Kali ini dengan suara sedikit lantang dan gedik.

Awis: Maaaaak. Intak aik pagung ama tudu cik keh. (mak, mintak aik jagung sama sudu kecik keh).

Mama: Nahh awis. (sambil bagi air jagung dan sudu kecil).

Awis: Uiiii dap nyeeeee. (Uii sedapnyeee).

Ica: Hmmm. (Mata beliau berkaca-kaca menahan kehausan).

Tapi Alhamdulillah beliau berjaya menahan lagi. Tskkkk.

"Ya Allah. Permudahkan lah jalan hidup ku. Amin."

Wassalam.